خبرگزاری حوزه/ در رویکرد روشن فکری ناب، استقامت در اهداف است و در روش ها اگر ترمیم هستی شناسانه و معرفت شناسانه صورت گیرد، مخالفتی با آن نداریم، کپی برداری از Got Talent هر چند مطلوب نیست، لکن با توجه به موفقیت های نسبی عصر جدید که تا حدودی متن را بر روش مقدم کرده، قابل اغماض است. تاکنون نیز تذکراتی که لازم بوده بدون جنجال رسانه ای منتقل شده که بعضی مورد توجه قرار گرفته است.
در برنامه چهارم فروردین 1401 اجرای استکبارستیزانه ی ضدآمریکاییِ هنرمند کرمانی بسیار جای تقدیر داشت. به تصویر کشیدن مظلومانی که چشم رنگی نبودند تا دنیا صدای آنها را بشنود، نقطه اوج این اجرا بود.
اما داورانِ به قول شهید آوینی منورالفکر، نتوانستند این استکبارستیزی هنرمندانه را تحمل کنند.
یکی از داوران فرمود حس و حال خوبی نداشت. سوال اینجاست مگر قرار است نشان دادن کشتار کودکان به حضرات سلبریتی حس و حال خوبی را منتقل کند؟
در ثانی، مگر قرار است هنر همیشه حس و حال های خوب را منتقل کند؟
و اصولا منظور شما از حس و حال خوب چیست؟ اگر ذره ای حیا داشتید، به تصویر کشیدن ظلمی که آمریکای جنایتکار در حق مردم مظلوم افغانستان روا داشته، بهترین حس نوع دوستی را منتقل می کند.
خانم داور ایراد اجرا را متوجه موتیف دانستند، جای تامل دارد که داوری در این سطح، نتوانست موتیف این اجرا را تشخیص دهد که هنرمند کرمانی آن را به خوبی استفاده کرد و تمامی المان ها، تم و روایتگری را حول آن اجرا کرد.
خیلی از آقای موسیقی دان عذرخواهیم که به قول خودشان «سانتی مانتالیسم» و «احساساتی گرایی محض» ایشان را اذیت کرد.
جای تعجب است که آقای موسیقی دان معنای «اغراق» و «شعارزدگی» را هم نمی دانست یا شاید می دانست و برای تفکر غربزده ایشان نشان دادن گوشه ای ظلم بدیهی استکبار در حق مردم مسلمان افغانستان اغراق و شعارزدگی است.
از آقای موسیقی دان سوال داریم اگر فرزندان خودتان را آمریکا به خاک و خون می کشید و کسی آن را روایت می کرد باز هم احساسات شما را اذیت می کرد؟
برای صداوسیما باید تاسف خورد که برخی کارشناسانش حتی تحمل نشان دادن گوشه ای از مظلومیت مبتنی بر واقع را ندارند و از آن با تعابیر اغراق شعارزدگی یاد می کنند.
حتی داور حزب اللهی هم وقتی در رودخانه ساختار مبتنی بر اومانیسم قرار می گیرند، با ژستی روشن فکرمآبانه، فقط به قالب هنرمند توجه کرد و به محتوای ظلم ستیزانه هیچ اشاره ای نکرد و از آنجا که او هم نخواست از قافله عقب بماند، می خواست به مضمون هزار ایراد بگیرد آن هم با نگاه معلمی.
چقدر اندیشه حضرت امام خمینی در این صداوسیما مظلوم است که در منشور هنرمندان فرمود: «تنها به هنری باید پرداخت که راه ستیز با جهانخواران شرق و غرب، و در راس آنان امریکا و شوروی را بیاموزد.»
محمد پورنوروز
